جهاز بَران و عروس بَران در سخت سر

پیرپاچروزگار خوشتررِه چرخ خواردَرِه. کَم ­کَم تی ریش و سبیلِ هم سفید دَکَنه!. هر تار موی تو هزارها تومن ارزش پیدا کانن. یه دفعه وینه تی سر موهم سفیدا با. یا از دار دونیا د یِه هَلَه مو هم ترَرِه نمانستِه! بعضی ها با اینکه ای همه عمر از خدا هگیتِن، هَنده "کال مرغانن" اَمَه بعضی­ها تا پا به سن نی یَنِن، دِ "پیر پاچ مرغانن". اونوقت تازه به فکر عاقبت کارها دَکِنن. تو کجای ای دونیای خاکی مَن هِسِّه؟ خیلی جار بُشه یا خیلی جیر بِمِه؟. فقط خودت دانِه و خدای خودت.یِه نصف خلق، شب و روز دو کانِن هَندَه رِسِه نوتونِن. یِه نصف هم شُب بُخواتِن صُبح سر پولدارا بان. ندانِن امسال عید کدام طرف گشت و گذار بُشَن چون قبلا همه جاره بوشا دَرِن.براره، خواخِره، پیری هم بد دردی­یَه. اگر نوتونستی بی خوشترِه رفع و رُجوع بکنی پس چه بهتره که بَنی، بیشی! تا مردوم دَست هِش ونکنی(سَربار نشوی). پیش زن و بچه شرمنده نوباشی.عمر زیاد کُردن هم خیلی خوب نی یَه. وَنه شاهد مرگ عزیزان و از دست دادن جگر گوشه هات باشی. گوتِن: دونیا چند مَن؟ گوتِه: هر چی کول گیتِه! همیشیک به عاقبت کارهات فکر بوکون. یِه سر قبرستان محلِ دِل بزن. آخرین ایستگاه همه مردوم اوجویَه. به قبرستان گذر کردم کم و بیش بدیدم قبر دولتمند و درویشنه درویش بی کفن در خاک خفته نه دولتمند بُرد جز یک کفن بیش (باباطاهر) نوشته شده توسط محمد ولی تکاسی  | لینک ثابت | بخوانید, ...ادامه مطلب