سالها سال شود شنبه به نوروز( نثر با لهجه گیلکی رامسری)

سالها سال شود شنبه به نوروز

[email protected]

سر کو سامان دریایَه دَارِن هَندَه پولِ دُمال دُو کانِن. ایشانِ دُمالِ کُنی هَندَه گیته نِشَنِه. بِرارِه / خواخِره حرص و جوشِ دونیایَه خیلی نُخوار. "تی جان بُشَا دِ نی یَنِه".گوتِن دونیا چَن مَنِ؟ گوته: هرچی کول گیته!!!! سالها سال شود شنبه به نوروز. تا تو بتونی روی خوش زیندگی هم بِنی!!

یِه نصف خلق خا، هیته سختی کَشَنِن، نُخوارِه کَشَنِن تا یِه موشت پول جمعا کُنِن. هر چی دَارِن خوشته وَگ وَچه شانِ خوشته بالای سر بِنیشته دَارِن. اَرسِه بیَردِه اولاد(بچه هایی که از آب و گل درآمده اند) خا هم کمتر ای روزا به فکر خوشته پَئر و مار هِسِّن!. ویشته دنبال آرزوهای دور و دراز خودشان کوت و پات دَارِن. تا دونیا دل آدم خوب هِسَّه آدم های بد هم وجود دَارِن. فقط به فکر جیب خودشانِن نه دیگران!.

آدم سِواره خبر از حال پیاده نداره. آدم تا خَر دِشته بی، پیاده راه نوشونِه. دِبار هَمسادِه از هَمساده َکَسِن خَبِره دَشتِن.اولادشان خوشته پَئر و مارَرِه جان دَن. اَلَن چی؟

سال دوازده ماه کمتر از هم خبر دَارِن. هر کی با خودش هم قَاره(قَهرِه) تا چی برسِه به دیگران. اینقدر دنبال کار بیخودی اند که از کار اصلی خودشان هم مانِن. بعضی ها زیربار مشکلات زیندگی دِ واسِرسِن. دِ تحمّل ندارِن. اَشانِ تلیک هم دَر بِمَه. سلامتی از همه چی بهتره. "اُ موقع که دندان دَارِه نان ندارِه، اُموقع که نان دَارِه دندان ندارِه"!. تا دونیا، دونیا با چُنین با!

آقا توکل چی بگوته با: کاری بکن بُز دَر ُنشا – اگر دَرشا دِ کین سَر چنگ زَئن فایده ای ندارَه!.

امسال هم پَرسال مُثان خیلی زود بُشا دِ تمانابا. د تی گوش پشتِ بِدی اُنَم دِ تونه!(خواهی دید!). از تو فقط یِه خوبی، ِیه بدی مانِه. بدی دِل هِچّی دِنی یَه. پس تا تونِه به مُردوم خوبی بکن.

نام نیکو گر بماند ز آدمی .......... بِه کزو ماند سَرای زرنگار (سعدی)