دِرگا حاج مُحسِن دُرون کَل مُحسن

پدر: عجب ویری اَمِرِه وَکِته! "همه رِه ویر وَکنِه اَمِرِه ویرها - همه کس سگ گَرِه اَمِرِه کوتکا.". امه خوشتِره دِرگا کیا و بیایی دِریم کلی مردوم مشکل حَل کانیم امَِّه از حل مشکل خودِمان بُمانسیم.  "دِرگا حاج مُحسن   دُرون کَل مُحسن" ! . بگوتِم درس بُخوان یا حرفه ای یاد بگیر دو فردای دیگر هم خوشته آقا باشی هم خوشته نوکر.  پسر آخر تی آو  کم با تی نان کم با، تی پول توجیبی­ کَم با. می خانه فرش بابُرده بوروتِه تا خوشتِرَرِه موتور هِگیری!. مرگ هم خَسِّه  وَسِه بیشی قبرستان! مِرِه رُسوای خاصَئن(خاص و عام) بوکردِه. مو خوشتِه آورویَه کَچه هَمرَه جمعا نوکوردِه بام  تا تو وِرِه بیکَلی دور. مو ذرّه ذرّه جمعا کُرده بام بعد از 60 سال زیندگی.نِداری.

رو به پسر می­ گوید: اَی تی بِکَشتِه بِچِیَه پَئر روح دل ر .......دم! هرگز سَر ندِشتِه بی . الهی  بیشی آجان گُلِه ور بَنی  دِ  وَنِرِسی به حق این  نور چراغ!! 

مادر: حاج آقا، دِ وَسّا کُن ." کربلا و مکّه شان بهانَه.  کربلا ، مکّه داخل خانِه". هَنده زبان خوش هَمرَه  بهتر جواب دَنِه!(خوشامَه بَزِن). دو فردای دیگه وَچه شونو سَر به صَحرایی وَکِنه دِ وِرِه جمعا کُرده نِشانِه. جوانِن جاهِل!

چراغی که خانه دل واجبِه مسجد حرامِه. یِه تیکِّه زمین دَرِم بَنَه دَشتِم می مکّه شانَ رِه.  اُنِ روشَنِم وِرَرِه مغازه زنم. مشغول باباشه!. هر چیزی یَرِه زیادی تُندا نوباش، وِرِه درازِه نَدِه. بیخودی هم مِرُرِه تسبیح آو نکش. پیغمبر مگر نوگوتِه با "بهترین شما نزد مردم با اخلاق ترین شمایَن".

پس بیخود تقلید مسلمانی را درنیار.  پیغمبر مگر نفرموده است:

" بهترین شما نزد مردم با اخلاق ترین شما هستند".